Założenia dramaturgiczne pierwszego spektaklu "Sen Jakuba" wynikały z zaczerpnięcia przez choreografa z dwóch obszarów: z tekstu z Księgi Rodzaju opisującego tytułowy sen Jakuba oraz z utworu muzycznego Krzysztofa Pendereckiego zatytułowanego „Przebudzenie Jakuba” na orkiestrę symfoniczną.
„SM. Masochistyczne obrazy ojciec – syn” – to spektakl premierowy. Jego twórcy przyjrzą się relacjom, które znamy z przypowieści o synu marnotrawnym z Ewangelii według św. Łukasza, z „Syna marnotrawnego” Siergieja Prokofiewa czy malarstwa związanego z tą tematyką. Artyści obudują tę opowieść współczesnymi kontekstami psychologicznymi, społecznymi i filozoficznymi.
W przedstawieniu twórcy chcą przyjrzeć się strukturze kroków baletowych i poprzez technikę tańca współczesnego zastanowić się nad przełożeniem choreografii klasycznej na język tańca współczesnego.
Spektakl będzie również wystawiany podczas 13. Interdyscyplinarnego Festiwalu Wielkopostnego Nowe Epifanie 2022, organizowanego przez Centrum Myśli Jana Pawła II w Warszawie.
2 kwietnia o godzinie 19.00, po premierze Wieczoru Tanecznego Epifanie czas na choreografów, wywodzących się z Kieleckiego Teatru Tańca. Organizatorzy zapraszają na obrazy, poświęcone dylematom moralnym człowieka, zawartym w przypowieściach z Ksiąg Starego Testamentu: Kain i Abel oraz Sodoma i Gomora.
Inspiracją spektaklu jest biblijny fragment z Księgi Rodzaju. Treść opisywanej w niej historii braci Kaina i Abla jest powszechnie znana nawet poza chrześcijaństwem czy judaizmem.
Na pierwszy rzut oka wydawać się może, że jest to krótka folklorystyczna legenda o dwóch skłóconych braciach czy też moralizatorska opowieść o kacie i ofierze, gdzie dobro upostaciowione w figurze niewinnego Abla zostaje uwznioślone, a zło, którego archetypem jest grzeszny Kain zostaje potępione. Warto jednak zwrócić uwagę na relacje, jaką każdy z braci nawiązuje z Bogiem.
Starotestamentowa historia o Sodomie i Gomorze opowiada o mieszkańcach dwóch miast kananejskich. Pycha, niegodziwość, rozpusta i pogarda dla prawa ludzkiego i boskiego doprowadziły oba te miasta do upadku moralnego. Wykorzystując taniec współczesny jako formę wyrazu artystycznego otrzymujemy interpretację przypowieści w ujęciu, gdzie głównym motywem jest rzymskokatolickie pojęcie Siedmiu Grzechów Głównych.
Spektakl dofinansowano ze środków Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego, pochodzących z Funduszu Promocji Kultury w ramach programu „Taniec”, realizowanego przez Narodowy Instytut Muzyki i Tańca.
Na swoje spektakle Kielecki Teatr Tańca zaprasza również uchodźców z Ukrainy. Dla osób, które uciekły przed wojną udział w przedstawieniach będzie bezpłatny.
Napisz komentarz
Komentarze