Uroczystości 27 grudnia, w dniu Narodowego Święta Zwycięskiego Powstania Wielkopolskiego

Kazimierz Zenkteler urodził się 24 stycznia 1884 roku w Wojnowicach koło Buku w Wielkopolsce. Ukończył gimnazjum w Poznaniu, a następnie odbył roczny kurs niemieckiej szkole podchorążych 5. Pułku Artylerii Ciężkiej. W 1906 roku został wcielony do wojska pruskiego. W czasie I Wojny Światowej walczył w szeregach wojska niemieckiego na froncie zachodnim. W maju 1918 roku został ciężko ranny i jako inwalida został zwolniony z armii niemieckiej. Był jednym z czołowych organizatorów przygotowań do Powstania Wielkopolskiego. W czasie powstania dowodził na froncie zachodnim, potem był dowódcą V Okręgu Wojskowego w Grodzisku Wielkopolskim.

W grudniu 1918 r. brał udział w obradach Polskiego Sejmu Dzielnicowego. W czasie wojny z bolszewikami 1920 roku dowodził VII Rezerwową Dywizją Piechoty. W grudniu tego roku objął dowództwo nad nowo powstałą 23 Dywizją Piechoty. Od 6 czerwca 1921 roku z polecenia władz Polski objął dowództwo sił powstańczych na Górnym Śląsku. Ratował przed klęską III Powstanie Śląskie, które wybuchło w nocy z 2 na 3 maja 1921 roku. W styczniu 1922 roku został przeniesiony do rezerwy w stopniu podporucznika.

W latach 20-tych był członkiem kapituły Orderu Odrodzenia Polski. Sam był odznaczony między innymi Krzyżem Srebrnym Orderu Wojskowego Virtuti Militari, Krzyżem Niepodległości z Mieczami, Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski oraz Krzyżem Walecznych.

Po kampanii wrześniowej w 1939 roku został deportowany przez Niemców z Wielkopolski do Jędrzejowa. Od 1940 roku pracował w jędrzejowskim szpitalu i współpracował z ruchem oporu.

Po zakończeniu wojny pozostał w Jędrzejowie, mieszkał przy ulicy Kieleckiej 10, gdzie w biedzie i zapomnieniu spędził ostatnie lata życia. Zmarł 22 stycznia 1955 roku. Został pochowany na cmentarzu parafialnym Św. Trójcy. W roku 2001 prochy płk. Zenktelera zostały przeniesione na cmentarz parafialny w Buku.

Źródło: UMiG w Jędrzejowie