Wielka Sobota - czas oczekiwania i święcenia pokarmów

Uprzednio starannie przygotowane koszyczki wielkanocne to najważniejszy element świątecznego stołu. W Wielką Niedzielę, tuż przed śniadaniem, wierni dzielą się poświęconym jajkiem i składają sobie życzenia.

To, co wkładamy co roku do święconki, nie jest bez znaczenia. Są to jaja (symbol nowego życia) w postaci kolorowych pisanek, kraszanek, baranek (dawniej formowany z masła lub ciasta) w specjalnych formach, później cukrowy i z chorągiewką z napisem Alleluja lub z czekolady, symbolizujący zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa, sól kuchenna (która miała chronić przed zepsuciem), chleb, wędliny, chrzan czy babkę wielkanocną. Koszyk, najczęściej z wikliny, przystraja się listkami bukszpanu lub borowiny.

Co ważne, wszystkie poświęcone pokarmy powinny być zjedzone. Najwięcej zabawy, zwłaszcza dla najmłodszych domowników, dostarcza malowanie pisanek, które również ma swoje korzenie w tradycji. Malowane jajka symbolizowały niegdyś odrodzenie przyrody i nadzieję pochodzącą z wiary w zmartwychwstanie.

Wielka Sobota to dla chrześcijan także czas ciszy i czuwania. Od wczesnych godzin porannych wierni adorują Najświętszy Sakrament, tradycyjnie przy Grobie Pańskim czuwają ministranci, harcerze, a niekiedy również strażacy. 

W tym roku, z uwagi na obostrzenia sanitarne, w kościołach zabrakło długich stołów, na których wierni zwyczajowo stawiali przyniesione święconki. Błogosławienie pokarmów odbywało się także poza murami kościołów.